Sama ... to brzmi dumnie

W tych pieknych

okolicznościach przyrody....

Ojciec wyciąga mnie do pracy.

Jakieś drobne robótki.

Nie siedzę sama . troche się ruszam.

Pomyśłę o szkole

– od razu mi niedobrze.

Za długo jestem w tłumie

– od razu  mi gorrąco.

Wizyta u psychiatry niedługo.

Powiem mu ze mi lepiej...

On mi powie,

że lepiej trzeba zatrzymać na dłużej...

Nie patrzę w lustro

i nie widzę demona.

Kosmetyczka też mi pomaga

„lepiej zatrzymać na dłużej”

Uspokajam się...

Sama zaczynam decydować o sobie...

Jednak lęk wolno odchodzi...