krystyna83

SESJA

System

Eliminacji

Studentów

Już

Atakuje

http://pl.wikipedia.org/wiki/Kategoria:Metody_egzekucji

E Egzekucja uliczna

G Gilotyna

K Komora gazowa Krzesło elektryczne

M Miecz katowski

N Nabicie na pal

 O Obdarcie ze skóry

P Powieszenie

R Rozerwanie końmi Rozstrzelanie

S Spalenie na stosie Szafot Szubienica

 U Ukamienowanie Ukrzyżowanie

Z Zastrzyk trucizny Zmiażdżenie

Ł Łamanie kołem Łamanie słoniem

Ś Ścięcie (kara)

Chrześcijaństwo
Święty Paweł nadał słowu pneuma nowe znaczenie - nadprzyrodzonego ducha działającego w sercu człowieka. Stąd rozwinęła się

koncepcja, wedle której człowiek składa się z ciała (soma), duszy (psyche) i ducha (pneuma) otrzymywanego dopiero przez

chrzest. Schemat ten był rozbudowany przez gnostyków i zwalczany przez późniejszych teologów.

Jeden z Ojców Kościoła, Tertulian około roku 200 w traktacie "O naturze duszy" twierdził, że dusza "nie może być niczym

innym niż substancją cielesną". Dusza ma według niego charakter prosty, jest jednorodna. Duch i dusza są dla Tertuliana tym

samym.

Święty Grzegorz Thaumaturgus (III wiek n.e.) także napisał traktat o duszy. Dusza jest tym, co porusza materię, daje ciału

życie. Nie dodaje wagi do ciała i nie może być jego częścią, gdyż nie dawałaby życia każdemu jego fragmentowi. Musi być

więc niematerialna.

Aktualny Katechizm Kościoła Katolickiego omawia kwestie duszy głównie w art. 1, par. 6 II Corpore et anima unus - "jeden

ciałem i duszą" (źródło):

362. Osoba ludzka, stworzona na obraz Boży, jest równocześnie istotą cielesną i duchową. (...)

363. Pojęcie dusza często oznacza w Piśmie świętym życie ludzkie lub całą osobę ludzką(...) "dusza" oznacza zasadę duchową

w człowieku.

365. Jedność ciała i duszy jest tak głęboka, że można uważać duszę za "formę" ciała; oznacza to, że dzięki duszy duchowej

ciało utworzone z materii jest ciałem żywym i ludzkim; duch i materia w człowieku nie są dwiema połączonymi naturami, ale

ich zjednoczenie tworzy jedną naturę.

366. Kościół naucza, że każda dusza duchowa jest bezpośrednio stworzona przez Boga nie jest ona "produktem" rodziców - i

jest nieśmiertelna, nie ginie więc po jej oddzieleniu się od ciała w chwili śmierci i połączy się na nowo z ciałem w chwili

ostatecznego zmartwychwstania.

367. Niekiedy odróżnia się duszę od ducha(...) rozróżnienie to nie wprowadza jakiegoś dualizmu w duszy.

Teologowie katoliccy przyjmują też za św. Tomaszem istnienie duszy u roślin i zwierząt, jednak w odróżnieniu od ludzkiej są

to dusze śmiertelne.

Święty Augustyn (354-430) w swoim traktacie o duszy również pod wpływem neoplatonistów krytykował pogląd o materialnej

naturze duszy. Dusza jest bezcielesna, lecz nie może być pustką. Ponieważ stoi wyżej od ciała w hierarchii, więc zgodnie z Plotynem należy uznać, że dusza zawiera ciało, a nie ciało duszę. Święty Augustyn był przekonany, że dusza ma oczy, język, kończyny i jest swego rodzaju bezcielesnym odbiciem ciała. Szczegółowo zajmował się relacjami ciała, duszy i ducha, w tym również takimi kwestiami, jak płeć duszy, czy zdeformowane ciało ma zdeformowaną duszę, itp. W końcu uznaje, że zagadnienie wpływu duszy na ciało przekracza ludzkie zrozumienie.Święty Tomasz z Akwinu (1225-1274) w Summie Teologicznej uznał, że przejawem duszy jest wzrost roślin i ruch zwierząt. Duszę ma zatem wszystko, co żywe. Rośliny mają duszę wegetatywną, zwierzęta duszę zmysłową, a w końcu ludzie duszę rozumną.Niektóre odłamy chrześcijaństwa (Świadkowie Jehowy, Kościół Adwentystów Dnia Siódmego, Kościół Adwentystów Odpocznienia Sabatu) uważają duszę ludzką za śmiertelną, związaną z ciałem. Większość jednak (w tym Kościół Katolicki, prawosławie i większość protestantów) przyjęła koncepcję nieśmiertelnej duszy ludzkiej. Po śmierci ma się odbyć Sąd Ostateczny i zmartwychwstanie sprawiedliwych zgodnie ze słowami Jezusa w Nowym Testamencie:"Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto we mnie wierzy, chocby i umarł, życ będzie. A kto żyje i wierzy we mnie, nie umrze na wieki." (J 11,25-26 - BW)

Dusza – coś ulotnego w człowieku lub zwierzęciu, dech nadający mu cechy ludzkie i sprawiający, że jest żywy/e. W istnienie

duszy wierzą wyznawcy wielu religii świata. Większość z tych religii (lecz nie wszystkie) uważa duszę ludzką za

nieśmiertelną i niematerialną. Różne są też poglądy poszczególnych religii na temat istnienia i świadomości duszy bez ciała

oraz tego czy każdy ma osobną duszę, czy też jest ona wspólna. Etymologia tego słowa w wielu językach nawiązuje do oddechu.

Wydaje się więc, że to ten ulotny, niewidzialny symptom życia stał się źródłem wiary w duszę.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Dusza

Zakład Pascala

(Gra Pascala) - oparte na statystyce rozumowanie przedstawione przez Blaise'a Pascala wykazujące, że warto wierzyć w Boga.

 jeśli wierzysz w Boga i Bóg istnieje, twoja wygrana jest nieskończona (idziesz do nieba);
jeśli wierzysz w Boga i Bóg nie istnieje, twoja przegrana jest skończona, a więc pomijalna;
jeśli nie wierzysz w Boga i Bóg nie istnieje, twoja wygrana jest skończona, a więc pomijalna;
jeśli nie wierzysz w Boga i Bóg istnieje, twoja przegrana jest nieskończona (idziesz do piekła).

http://pl.wikipedia.org/wiki/Byt 

Byt (gr. το ον to on lub ουσια ousia; łac. ens) - podstawowe pojęcie metafizyki klasycznej, którą współcześnie nazywa sie też metafizyką ogólną albo ontologią. Rozumienie pojęcia bytu różni się w zależności od tradycji filozoficznej, ale ogólnie można powiedzieć, że wyróżnia się byt w sensie dystrybutywnym (czyli każde coś, co istnieje w jakikolwiek sposób - por. przedmiot) i byt w sensie kolektywnym (czyli zbiór wszystkiego, co jest).

Jeżeli uznamy tożsamość między wyrażeniem "byt" a wyrażeniem "to, co istnieje w jakikolwiek sposób", wtedy możemy wyróżnić dwa aspekty bytu:

Specyfika rozumienia pojęcia bytu zależy od tego, jak pojmujemy poszczególne fragmenty pojecia, czyli cząstki znaczeniowe "to", "co" i "istnieje". Jeśli podzielimy rozumienie pojęcia bytu ze względu na to, co znaczy cząstka "to", czyli na zakres pojęcia bytu, wtedy wyróżniamy:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Byt_jako_byt

Byt jako byt - określenie z Metafizyki Arystotelesa oznaczające konkretny byt w oderwaniu od jego szczególnych własności.

Weżmy konkretny byt, na przykład psa o imieniu Azor. Azora możemy analizować z punktu widzenia nauki szczegółowej, na przykład biologii. Ale możemy też, pomijając jego cechy szczególne (np. lęk przed samochodami), cechy gatunkowe (czworonożność), rodzajowe (kręgosłup) i wszystkie inne oprócz tych najbardziej istotnych, badać go jako byt. Tym, wedle Arytotelesa, badaniem bytu jako bytu, zajmuje się metafizyka.