Archiwum 27 grudnia 2004


gru 27 2004 CZY JA JESTEM TOKSYCZNA ???
Komentarze: 0

Pełny tekst można przeczytać w "Charakterach", nr 2/2004.
Hanna Hamer

"Motylek w occie, czyli sposoby na toksycznych ludzi
Jak postępować asertywnie"

Czasem ludzie postępują tak, że mamy ochotę schować się w mysiej

dziurze. Zachowania toksyczne, czyli zatruwające nam myśli i duszę,

rozpoznajemy po skurczu gardła, ucisku w klatce piersiowej, bólu

brzucha i napięciu mięśni. Objawy te sygnalizują lęk, smutek, wstręt

lub gniew. Sami też bywamy wobec ludzi toksyczni, nie zawsze zdając

sobie z tego sprawę.

Nie warto pozostawać w toksycznych stosunkach z innymi osobami. Z

pomocą przychodzi asertywne zachowanie. Postępować asertywnie to znaczy

skutecznie bronić własnych praw, reagując na obce "toksyny" stanowczo,

choć zarazem na tyle przyjaźnie, na ile się uda. Oto przykłady

toksycznych zachowań i możliwych reakcji.Gruboskórny to ktoś, kto cię

ośmiesza i poniża, by samemu się wywyższyć. Spytaj wprost: "Czy chcesz

mnie obrazić (dotknąć, sprawić przykrość)? Dlaczego?". Poinformuj o

swoich uczuciach i uświadom skutki: "Przykro mi, kiedy zachowujesz się

w ten sposób", "Nie mam ochoty dłużej cię słuchać", "Nie chcę spotykać

się z tobą, o ile nie zmienisz stylu bycia". Powiedz: "Czuję się

dotknięta, chociaż nie myślę o sobie w ten sposób", "Boli mnie, kiedy

bawisz się moim kosztem". Zaproponuj zmianę i pokaż pozytywne

konsekwencje: "Gdyby udało nam się spokojnie porozmawiać, mógłbym

lepiej zrozumieć, o co ci chodzi". Jeśli ten ktoś ma rację, najpierw mu

ją przyznaj, a potem wyproś sobie kategorycznie niegrzeczną formę:

"Masz rację co do..., ale zdecydowanie nie życzę sobie takich

epitetów".  

Wulkan wrzeszczy, złości się i nie słucha cię. Aby go uspokoić, powiedz

na przykład: "Być może masz rację", "Coś w tym jest", "To może okazać

się interesujące". Używaj trybu przypuszczającego, który cię do niczego

nie zobowiązuje. Nie daj się wyprowadzić z równowagi.Despota odczuwa

przymus dominowania, nie liczy się z tobą i traktuje cię z góry. Nie

pozwól wejść sobie na głowę. Niechciana uległość szkodzi zdrowiu, zatem

naucz się mówić z naciskiem: "Nie, nie zrobię tego, mam już inne plany"

- uprzejmie, ale bardzo stanowczo. I powtarzaj to jak zdarta płyta -

tyle razy, ile potrzeba, bez usprawiedliwiania się.Triumfator musi

rywalizować i wygrywać, zawsze musi okazać się "lepszy". Ma za złe, że

nie skaczesz do góry z radości, gdy przegrywasz. Nazywa to niesportową

postawą. Graj z nim rzadko i niech stawką nie będzie twoje dobre

samopoczucie i spokój. Powiedz: "Nie zamierzam z tobą konkurować, to

nie wyścig szczurów".Motylek to osoba lekko traktująca zobowiązania.

Zakreśl wyraźnie granice swojej odpowiedzialności i nie pozwól obarczyć

się obowiązkami lekkoducha, a tym bardziej poczuciem winy, kiedy on coś

zawali. Mów wprost: "Ustaliliśmy, że zrobisz to, masz teraz niestety

problem" (uważaj: on ma problem, nie ty), "To, co robisz, sprawia, że

czuję się okropnie, nie chcę w tym uczestniczyć".Bryła lodu jest

chłodną osobą, trzymającą dystans, choć utrzymuje, że jesteś dla niej

kimś ważnym. Roztop lód, okazując konsekwentnie, choć delikatnie, swoje

uczucia. Chłód w zachowaniu bywa wyuczony, tak jak w przypadku wielu

mężczyzn, którzy obawiają się okazywać emocje, bo myślą, że się

ośmieszą.
Prowokator robi z igły widły. Przybiera różne maski. Niepokój innych

jest dla niego powodem do uciechy. Sprawia przykrości pod pozorem

przyjacielskiej przysługi. Donosi, sugeruje, podejrzewa, udaje dobre

intencje, uderza, gdy jesteś w kiepskiej formie. Wykorzysta przeciwko

tobie wszystko, czego niechcący się dowie. Nie daj się nabrać na

słodkie słówka. Zapytaj, czy chce cię zdenerwować. Poinformuj, że w

jego towarzystwie stale odczuwasz napięcie i nie lubisz tego. Wyjaśnij

dokładnie, co cię irytuje. Rób swoje, zachowuj się uprzejmie, uważaj na

każde słowo.

· Traktuj siebie i partnera jak równie ważne osoby.
· Unikaj atakowania lub podporządkowywania się cudzym wymaganiom.

· Informuj o swoich myślach i uczuciach, bez pouczania, krytyki i

okazywania wyższości.
· Zachowaj spokój.
· Utrzymuj kontakt wzrokowy.
· Wyprostuj się - taka postawa ułatwi głębokie oddychanie, pomoże

zmniejszyć napięcie i jaśniej myśleć.
· Bądź zwięzły i precyzyjny - pomoże ci to utrzymać uwagę

słuchacza i zwiększy moc przekazu.

krystyna83 : :
gru 27 2004 STRESSS....
Komentarze: 0

Klasyfikacja stylów radzenia sobie ze względu na postawę wobec

informacji (wg S. M. Miller)

Styl polegający na:
· Koncentracji uwagi na stresorze i/lub własnej reakcji, czyli na

poszukiwaniu, gromadzeniu, przetwarzaniu i wykorzystywaniu informacji

dotyczących wydarzenia stresowego (bezpośrednia konfrontacja z sytuacją

stresową)
· Odwracaniu uwagi od stresora i własnych reakcji, czyli na

pomijaniu, odrzucaniu, wypieraniu i zaprzeczaniu informacjom o

wydarzeniu stresowym (strategia unikania przez wypieranie: zaprzeczanie

nieprzyjemnym przeżyciom), a także chronieniu się przed takimi

informacjami przez angażowanie się w "bezstresowe" formy aktywności

(strategia unikania przez dystrakcję: celowe zajmowanie się inną

czynnością)
Na tej podstawie wyróżniamy 4 rodzaje stylów radzenia sobie (zobacz

tutaj  ):

a) duża czujność/silne unikanie: bogate zasoby strategii "czujnych" i

"unikowych"; jednostka jest w stanie radzić sobie zarówno wykorzystując

informacje o sytuacji stresowej, jak i chroniąc się przed takimi

informacjami

b) duża czujność/słabe unikanie: obfitość strategii "czujnych" i

ubóstwo strategii "unikowych"; radzenie sobie dzięki przetwarzaniu

informacji

c) mała czujność/silne unikanie: deficyt strategii "czujnych" i duży

zasób strategii "unikowych"; radzenie sobie przez unikanie informacji

d) mała czujność/słabe unikanie: niewielkie zasoby zarówno strategii

"czujnych", jak i "unikowych", co predysponuje do generalnie małej

aktywności zaradczej

Założenie o istnieniu interindywidualnych różnic w radzeniu sobie ze

stresem w postaci stylu nie implikuje tezy o intraindywidualnej

stałości zachowania się. Głównym warunkiem efektywności radzenia sobie

jest bowiem elastyczność - cecha stylu warunkująca zmianę stosowanych

strategii w zależności od wymagań sytuacji.
***
Krohne sądzi, że u podstaw czujności leży niska tolerancja niepewności,

a podłożem unikania jest niska tolerancja pobudzenia emocjonalnego. W

związku z tym wg tego autora najbardziej efektywny będzie styl

"nieobronny" (niskie wartości obu wymiarów): podjęcie działań

ukierunkowanych na przezwyciężenie stresu (radzenie sobie

instrumentalne). UWAGA! Styl niska czujność/słabe unikanie może też

jednak oznaczać ogólny deficyt radzenia sobie, jak w stanie silnej

depresji!

Klasyfikacja stylów radzenia sobie ze względu na cel/funkcję radzenia

sobie (N. S. Endler, J. D. A. Parker)

 styl skoncentrowany na zadaniu ("konfrontacja")
 styl skoncentrowany na osobie ("konfrontacja")
 styl skoncentrowany na unikaniu: strategie zorientowane na

osobę (emocje); strategie skoncentrowane na zadanie (podjęcie innego

zadania)
W konsekwencji otrzymujemy 4 style:
· konfrontacyjny, zorientowany na zadanie
· konfrontacyjny, zorientowany na osobę
· unikowy, zorientowany na zadanie
· unikowy, zorientowany na emocje
Endler i Parker zakładali, że działania zaradcze, jakie człowiek

podejmuje w konkretnej sytuacji stresowej, są efektem interakcji

zachodzącej pomiędzy cechami sytuacji a stylem radzenia sobie,

charakterystycznym dla danej jednostki. Styl radzenia sobie jest tu

rozumiany jako typowy dla danej jednostki sposób zachowania w różnych

sytuacjach stresowych. Opierając się na tym interakcyjnym modelu

teoretycznym, skonstruowali kwestionariusz do badania stylów radzenia

sobie ze stresem: The Coping Inventory for Stressful Situations (CISS).

Skale kwestionariusza określają trzy style radzenia sobie ze stresem:

1. Skoncentrowany na zadaniu. Osoby uzyskujące wysokie wyniki w tej

skali mają tendencję w sytuacjach stresowych do podejmowania wysiłków

zmierzających do rozwiązania problemu, poprzez poznawcze

przekształcenie lub próby zmiany sytuacji. Główny nacisk położony jest

na zadanie lub planowanie rozwiązania problemu.

2. Skoncentrowany na emocjach. Styl ten charakterystyczny jest dla

osób, które w sytuacjach stresowych mają tendencję do koncentracji na

sobie, na własnych przeżyciach emocjonalnych, takich jak: złość,

poczucie winy, napięcie. Osoby te mają także tendencję do myślenia

życzeniowego i fantazjowania. Działania takie mają na celu zmniejszenie

napięcia emocjonalnego związanego z sytuacją stresową. Czasami jednak

mogą powiększać poczucie stresu, wzrost napięcia lub przygnębienie.

3. Skoncentrowany na unikaniu. Osoby charakteryzujące się tym stylem w

sytuacjach stresowych wykazują tendencję do wystrzegania się myślenia,

przeżywania i doświadczania tych sytuacji. Styl ten może przyjmować

dwie formy:
a) angażowanie się w czynności zastępcze, np. oglądanie telewizji,

objadanie się, myślenie o sprawach przyjemnych,

b) poszukiwanie kontaktów towarzyskich


****************88****************88****************

Temperament & radzenie sobie ze stresem
Każda jednostka ma własny sposób oceny sytuacji i indywidualny styl

radzenia sobie ze stresem, ale też każda sytuacja wyzwala sobie

właściwie (zależne od kontekstu) procesy radzenia sobie. Rozwój

własnego stylu radzenia sobie ze stresem jest moderowany przez cechy

temperamentalne.

ekstrawersja, poszukiwanie doznań, siła UN, aktywność -
styl radzenia zorientowany na rozwiązanie problemu (podejmowanie

aktywnego wysiłku na rzecz zmiany niekorzystnej relacji

jednostka-środowisko)

tendencja do wycofywania się, temperament zahamowany, neurotyczność,

emocjonalność, reaktywność emocjonalna -
styl radzenia zorientowany na emocje

Ujmując radzenie sobie w kategoriach gospodarowania zasobami,

powiedzieć można, iż o stopniu zaangażowania w radzenie sobie świadczy

stopień rozdysponowania i zużycia zasobów, siła oraz wytrwałość, z jaką

jednostka korzysta z posiadanych zasobów. Czynnikiem, który wpływa

moderująco na wydatkowanie wysiłku, jest temperament.
· aby osiągnąć ten sam poziom wykonania w warunkach silnie

stresujących, osoba o wysokim poziomie lęku musi podjąć większy wysiłek

(ponieść większe koszty psychofizjologiczne), niż osoba o niskim

poziomie lęku;
· temperament reguluje wartość stymulacyjną warunków, w jakich

przebiega radzenie sobie, chroniąc tym samym posiadane zasoby, czyli

np. czynności pomocnicze pochłaniają dodatkowe zasoby, ale w warunkach

wysokiego ryzyka i możliwości porażki podejmowanie ich może pomóc w

utrzymywaniu wysokiej wydajności, chroniąc tym samym zasoby

(wysokoreaktywni - wspomagjący styl działania, niskoreaktywni -

prostolinijny styl działania).

****************88****************88****************

 

krystyna83 : :